|
|
Daniela 12
„W owym czasie powstanie Michał, wielki książę, który jest orędownikiem synów twojego ludu, a nastanie czas takiego ucisku, jakiego nigdy nie było, odkąd istnieją narody, aż do owego czasu. W owym to czasie wybawiony będzie twój lud, każdy, kto jest wpisany do księgi żywota. (2) A wielu z tych, którzy śpią w prochu ziemi, obudzą się, jedni do żywota wiecznego, a drudzy na hańbę i wieczne potępienie. (3) Lecz roztropni jaśnieć będą jak jasność na sklepieniu niebieskim, a ci, którzy wielu wiodą do sprawiedliwości, jak gwiazdy na wieki wieczne. (4) Ale ty, Danielu, zamknij te słowa i zapieczętuj księgę aż do czasu ostatecznego! Wielu będzie to badać i wzrośnie poznanie. (5) A gdy ja, Daniel, spojrzałem, oto dwaj inni aniołowie stali, jeden z tej strony rzeki, a drugi z tamtej strony rzeki. (6) I rzekłem do męża obleczonego w szatę lnianą, który stał nad wodą rzeki: Kiedy przyjdzie koniec tych dziwnych rzeczy? (7) Wtedy usłyszałem, jak mąż obleczony w szatę lnianą, który stał nad wodami rzeki, podniósł prawicę i lewicę ku niebu i przysięgał na tego, który żyje wiecznie: Będzie to trwało czas wyznaczony, dwa czasy i pół czasu, a gdy doszczętnie będzie zniszczona, wtedy się to wszystko spełni. (8) Wprawdzie słyszałem to, lecz tego nie rozumiałem, i rzekłem: Panie mój! Jakiż jest koniec tych rzeczy? (9) Wtedy rzekł: Idź, Danielu, bo słowa są zamknięte i zapieczętowane aż do czasu ostatecznego. (10) Wielu będzie oczyszczonych, wybielonych i wypławionych, lecz bezbożni będą postępować bezbożnie. Żaden bezbożny nie będzie miał poznania. lecz roztropni będą mieli poznanie. (11) Od czasu zniesienia stałej ofiary codziennej i postawienia obrzydliwości spustoszenia upłynie tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt dni. (12) Błogosławiony ten, kto wytrwa i dożyje do tysiąca trzystu trzydziestu pięciu dni. (13) Lecz ty idź swoją drogą, aż przyjdzie koniec; i spoczniesz, i powstaniesz do swojego losu u kresu dni.” (Daniela 12:1-13).
Opis wydarzeń z poprzedniego 11 rozdziału księgi Daniela zakończył się na roku 130 przed Chrystusem, aby rozpocząć się w tym rozdziale niespełna dwa wieki później.
„W owym czasie powstanie Michał, wielki książę, który jest orędownikiem synów twojego ludu” (12:1).
Kiedy „powstał” archanioł Michał?
Dokładną odpowiedź znajdujemy w Nowym Testamencie.
W momencie zwycięstwa Chrystusa na ziemi w I wieku, wówczas „wybuchła walka w niebie: Michał i aniołowie jego stoczyli bój ze smokiem. I walczył smok i aniołowie jego, (8) lecz nie przemógł i nie było już dla nich miejsca w niebie. (9) I zrzucony został ogromny smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat; zrzucony został na ziemię, zrzuceni też zostali z nim jego aniołowie.” (Objawienie 12:8-9).
„Powróciło tedy owych siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: Panie, i demony są nam podległe w imieniu twoim. (18) Rzekł więc do nich: Widziałem, jak szatan, niby błyskawica, spadł z nieba.” (Łukasza 10:17-18).
„Teraz odbywa się sąd nad tym światem; teraz władca tego świata będzie wyrzucony.” (Jana 12:31).
„diabeł od początku grzeszy. A Syn Boży na to się objawił, aby zniweczyć dzieła diabelskie.” (1 Jana 3:8).
„książę tego świata został osądzony.” (Jana 16:11).
„A nastanie czas takiego ucisku, jakiego nigdy nie było, odkąd istnieją narody, aż do owego czasu”. (12:1).
W Słowie Bożym, konkretnie w Nowym Testamencie, znajdujemy wzmianki o trzech rodzajach „ucisku”:
1. Słowa o wielkim ucisku między innymi z ewangelii Mateusza 24 rozdziału, które dotyczą okresu oblężenia Jerozolimy i odpłaty dla narodu Izraela (68-70).
Zobacz komentarz do 7 rozdziału księgi Objawienia: http://jehoszua.dbv.pl/readarticle.php?article_id=34
I myślę, że to głównie na ten „ucisk” wskazują tutaj słowa z Daniela, gdyż przed momentem czytaliśmy o Michale, gdzie podkreślono, to, że był „orędownikiem synów twojego ludu”, czyli narodu Izraela, o którym to narodzie następnie czytamy:
„Skoro ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez wojska, wtedy wiedzcie, że jej spustoszenie jest bliskie. (21) Wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry; ci, którzy są w mieście, niech z niego uchodzą, a ci po wsiach, niech do niego nie wchodzą! (22) Będzie to bowiem czas pomsty, aby się spełniło wszystko, co jest napisane. (23) Biada brzemiennym i karmiącym w owe dni! Będzie bowiem wielki ucisk na ziemi i gniew na ten naród: (24) jedni polegną od miecza, a drugich zapędzą w niewolę między wszystkie narody.” (Łukasza 21:5-7, 20-24).
Tak też się stało - Jerozolima zostaje zrównana z ziemią w 70 roku naszej ery. Nie było w historii równie strasznej zagłady i masakry tylu ludzi podczas jednego wydarzenia, czy oblężenia jednego miasta.
Nigdy nigdzie nie zginęło milion ludzi naraz!
To było doskonałe wypełnienie się słów zapisanych w ewangelii Mateusza 24 rozdziale, ostrzegających o wielkim ucisku!
2. Słowa o wielkim ucisku z Objawienia 7:14 dotyczą okresu prześladowań chrześcijan, których doświadczali od I wieku do początku IV wieku.
Chrześcijanie tamtych wieków przechodzili przez prawdziwie „wielki ucisk”, kiedy musieli stawić czoła męczeńskiej śmierci i kiedy musieli patrzeć na cierpienia swoich najbliższych…
„Dioklecjan kontynuował wytrwale prześladowania. Chrześcijanie cierpieli zwłaszcza w Azji Mniejszej, Palestynie i Egipcie, gdzie karano nawet dzieci”. (Anna Czarnota, Katarzyna Jędra „Prześladowania chrześcijan w pierwszych wiekach”).
Podobne katusze powtórzyły się jeszcze w średniowieczu, kiedy to papiestwo przez okres 1260 lat (czas, czasy i pół czasu, 42 miesiące, 1260 dni) prześladowało każdego, kto wierzył inaczej niż antychryst (papież), co oczywiście godziło w dzieci Boże wierzące w Jednego Boga, zamiast w demoniczną trójcę i słuchające Jednego Pana - Jego Syna Jehoszua, zamiast papieża.
3. Słowa o uciskach w postaci prób wiary, doświadczeń (niekoniecznie fizycznych), które musi przejść każdy, kto staje się naśladowcą Chrystusa, w każdym wieku tak jak nasz Pan to zapowiedział:
„Na świecie ucisk mieć będziecie, ale ufajcie, Ja zwyciężyłem świat” (Jana 16:33).
Nasz Mistrz pozostawił nam przykład - On pierwszy cierpiał:
„Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady” (1 Piotra 2:22-23, 3:18, 4:1, Hebrajczyków 5:8).
Każdy, kto chce pójść za nim i Go naśladować, doświadczy tego w mniejszym lub większym stopniu (obecnie żyjemy w okresie, kiedy te prześladowania i próby przebiegają przeważnie na gruncie psychicznym, a nie fizycznym).
„Tak jest, wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, prześladowanie znosić będą.” (2 Tymoteusza 3:12).
„musimy przejść przez wiele ucisków, aby wejść do Królestwa Bożego.” (Dzieje 14:22, por. 1 Piotra 4:12).
„W owym to czasie wybawiony będzie twój lud, każdy, kto jest wpisany do księgi żywota. (2) A wielu z tych, którzy śpią w prochu ziemi, obudzą się, jedni do żywota wiecznego, a drudzy na hańbę i wieczne potępienie. (3) Lecz roztropni jaśnieć będą jak jasność na sklepieniu niebieskim, a ci, którzy wielu wiodą do sprawiedliwości, jak gwiazdy na wieki wieczne.” (12:1-3).
Zanim nastąpi literalne zmartwychwstanie i życie z Chrystusem w sensie dosłownym, to najpierw musimy obudzić się z martwych w sensie duchowym – to jest właśnie „przebudzenie się” z księgi Daniela i pierwsze zmartwychwstanie, wspominane w księdze Objawienia.
Zobacz komentarz do 20 rozdziału księgi Objawienia:
http://jehoszua.dbv.pl/readarticle.phparticle_id=60
http://jehoszua.dbv.pl/readarticle.php?article_id=61
„Budzenie się – pierwsze zmartwychwstanie” rozpoczęło się już w I wieku i nadal trwa.
„Wszystko bowiem, co się ujawnia, jest światłem. Dlatego powiedziano: Obudź się, który śpisz, I powstań z martwych, A zajaśnieje ci Chrystus”. (Efezjan 6:14).
„A to czyńcie, wiedząc, że już czas, że już nadeszła pora, abyście się snu obudzili, albowiem teraz bliższe jest nasze zbawienie, niż kiedy uwierzyliśmy. (12) Noc przeminęła, a dzień się przybliżył. Odrzućmy tedy uczynki ciemności, a obleczmy się w zbroję światłości.” (Rzymian 8:11-12).
„Jeśli tedy umarliśmy z Chrystusem, wierzymy, że też z nim żyć będziemy (13) Nie oddawajcie członków swoich grzechowi na oręż nieprawości, ale oddawajcie siebie Bogu, jako ożywionych z martwych, a członki swoje Bogu na oręż sprawiedliwości”. (Rzymian 6:8, 13).
„Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował, (5) i nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem - łaską zbawieni jesteście” (Efezjan 2:4-5).
„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy temu, który mnie posłał, ma żywot wieczny i nie stanie przed sądem, lecz przeszedł ze śmierci do żywota. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, zbliża się godzina, owszem jużnadeszła, kiedy umarli usłyszą głos Syna Bożego i ci, co usłyszą, żyć będą.” (Jana 5:24-25).
Z powyższego wersetu wynika, że albo umarli już usłyszeli głos i cieleśnie zmartwychwstali albo chodzi o umarłych duchowo i duchowe zmartwychwstanie. Nie ma innej możliwości i nie ma wątpliwości, o jakie zmartwychwstanie chodzi.
TAK, WIĘC JUŻ ZA CZASÓW ZIEMSKIEJ DZIAŁALNOŚCI CHRYSTUSA NADESZŁA GODZINA, KIEDY „DUCHOWO MARTWI LUDZIE” ZACZYNALI DUCHOWO ZMARTWYCHWSTAWAĆ – BUDZIĆ SIĘ – ŻYĆ.
To jest właśnie pierwsze zmartwychwstanie według księgi Objawienia oraz „przebudzanie się” według księgi Daniela.
Jesteśmy ożywieni od dnia, w którym umarliśmy dla tego świata i narodziliśmy się ponownie otrzymując ducha Świętego. Natomiast ludzie, którzy nie wierzą w Jednego Boga i Jego Syna i nie słuchają Go, jako swojego jedynego Pana - pozostają nadal duchowo „martwi”:
„Odrzekł mu: Niech umarli grzebią umarłych swoich, lecz ty idź i głoś Królestwo Boże.” (Łukasza 9:60).
„Potem rzekł: Pewien człowiek miał dwóch synów… (23) przyprowadźcie tuczne cielę, zabijcie je, a jedzmy i weselmy się, (24) dlatego, że ten syn mój był umarły, a ożył, zginął, a odnalazł się. I zaczęli się weselić. (31) Wtedy on rzekł do niego: Synu, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko moje jest twoim. (32) Należało zaś weselić się i radować, że ten brat twój był umarły, a ożył, zaginął, a odnalazł się.(11) Taka, mówię wam, jest radość wśród aniołów Bożych nad jednym grzesznikiem, który się upamięta.” (Łukasza 15:10-11, 23-24, 31-32).
„Ale ty, Danielu, zamknij te słowa i zapieczętuj księgę aż do czasu ostatecznego! Wielu będzie to badać i wzrośnie poznanie.” (12:4).
Kiedy rozpoczęły się wspominane dni ostateczne?
Kiedy przyszedł Syn na ziemię po raz pierwszy, przyniósł nam Ewangelię życia i po Jego wniebowstąpieniu w 30 roku naszej ery, rozpoczęły się dni ostateczne:
„Ale tutaj jest to, co było zapowiedziane przez proroka Joela: (17) I stanie się w ostateczne dni, mówi Pan, Że wyleję Ducha mego na wszelkie ciało…” (Dzieje 2:16-21), wówczas też Jehoszua, jako Król rozpoczął duchowe panowanie nad tymi wszystkimi, którzy wierzą w świadectwo Ojca, które złożył o swoim Synu Jednorodzonym:
„Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi” (Jana 1:12).
Wówczas właśnie dzięki Jego działalności, a następnie dzięki Jego działalności poprzez apostołów – WZROSŁO POZNANIE.
„Dla powołanych - i Żydów, i Greków, zwiastujemy Chrystusa, który jest mocą Bożą i mądrością Bożą (30) Ale wy dzięki niemu jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i poświęceniem, i odkupieniem”(1 Koryntian 1:24, 30).
Dlatego powinniśmy „połączeni w miłości zdążać do wszelkiego bogactwa pełnego zrozumienia, do poznania tajemnicy Bożej, to jest Chrystusa, (3) w którym są ukryte wszystkie skarby mądrości i poznania. (9) …gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia boskości (10) i macie pełnię w nim” (Kolosan 2:2-3, 9-10).
„Roztropny ma twarz zwróconą ku mądrości, lecz oczy głupca błądzą po krańcach ziemi” (Przysłów 17:24).
„Będzie to trwało czas wyznaczony, dwa czasy i pół czasu, a gdy doszczętnie będzie zniszczona, wtedy się to wszystko spełni.” (12:7).
Teraz Danielowi podano Staro Testamentowe proroctwa, które wybiegały najdalej w przyszłość – choć dla nas to jest już przeszłość…
Dla każdego badacza Słowa, oczywiste jest, że w proroctwach podaje się dzień za rok.
„Wyznaczam ci po jednym dniu za każdy rok.” (Ezechiela 4:6).
„Według liczby dni, w ciągu których badaliście tę ziemię, a było ich czterdzieści, dzień licząc za rok, będziecie ponosić karę za wasze winy przez czterdzieści lat (4 Mojżesza 14:34).
Według roku księżycowo-słonecznego, którym wówczas się kierowano, było:
- 30 dni w miesiącu,
- 360 dni w roku.
Tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni = 1260 lat.
42 miesiące = 42*30 = 1260 dni = 1260 lat.
Czas, czasy i pół czasu = Rok + dwa lata + pół roku = 360 + 720 + 180 = 1260 lat.
W okresie 1260 lat zrealizowały się następujące proroctwa:
1. „Poganom, którzy tratować będą święte miasto przez czterdzieści dwa miesiące.” Objawienie 11:2.
O tym samym okresie prorokował Chrystus, mając na myśli duchową Jerozolimę - lud Boży:
„Jerozolima będzie zdeptana przez pogan, aż się dopełnią czasy pogan.” (Łukasza 21:24).
2. „I dam dwom moim świadkom moc, i będą, odziani w wory, prorokowali przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni.” Objawienie 11:3.
Stary i Nowy Testament - Pismo Święte przez większość tego czasu, dostępne było tylko nielicznym, w postaci drogich, ręcznie przepisywanych manuskryptów, najczęściej tylko w języku łacińskim. Przez wieki BIBLIA, jej posiadanie lub nawet czytanie było przez PAPIESTWO zakazane, a ci, którzy ją mieli – narażali się na spalenie na stosie.
3. „I uciekła niewiasta na pustynię, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga, aby ją tam żywiono przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni. Objawienie 12:6.
Niewiasta to symbol ludu Bożego szczególnie dręczonego w takim właśnie okresie przez kościół rzymsko-katolicki.
4. „I dano niewieście dwa skrzydła wielkiego orła, aby poleciała na pustynię na miejsce swoje, gdzie ją żywią przez czas i czasy, i pół czasu, z dala od węża.” Objawienie 12:14.
Jak wyżej. Wąż to symbol szatana – ojca duchowego katolickiego Babilonu.
5. „I dano mu paszczę mówiącą rzeczy wyniosłe i bluźniercze, dano mu też moc działania przez czterdzieści i dwa miesiące.” Objawienie 13:5.
Papiestwo przez ten okres poprzez swoje tezy i dogmaty uczyniło z siebie więcej niż Boga, a w miejsce Chrystusa postawiło papieża.
6. „I będzie mówił zuchwałe słowa przeciwko Najwyższemu, będzie męczył Świętych Najwyższego, będzie zamyślał odmienić czasy i zakon; i będą wydani w jego moc aż do czasu i dwóch czasów i pół czasu.” Daniela 7:25.
Jak wyżej.
7. „Będzie to trwało czas wyznaczony, dwa czasy i pół czasu, a gdy doszczętnie będzie zniszczona, wtedy się to wszystko spełni.” Daniela 12:7.
Jak wyżej.
Chodzi o lata 533 - 1793 oraz 538 – 1798.
Siłą, która tratowała lud Boży było papiestwo posługujące się władzą świecką. (Więcej na ten temat w komentarzu do 13 rozdziale księgi Objawienia:
http://jehoszua.dbv.pl/readarticle.php?article_id=46).
W 533 roku cesarz Justynian, potężny sprzymierzeniec papieża wydał dekret, w którym uznał go za zwierzchnika całego kościoła.
W 538 roku, dekret uprawomocnił się i świecki miecz otworzył drogę dla nowej ery w dziejach papiestwa, ery supremacji, okrutnych prześladowań i bluźnierstw przeciw Bogu, deptania ludu Bożego.
Z kolei w 1793 roku, a więc w 1260 lat po edykcie Justyniana, we Francji, która była potężnym sojusznikiem papiestwa - pierwszą córą kościoła - ukazał się dekret wymierzony w obalenie unii kościoła i państwa, kładący kres politycznemu autorytetowi papiestwa.
W 1798 roku poszedł za nim decydujący cios świeckiego miecza wymierzony w papiestwo, który oznaczał koniec teokratycznej epoki rozpoczętej dokładnie 1260 lat wcześniej:
„15 lutego 1798 roku, Francja podjęła interwencję zbrojną. Generał Berthier zajął Rzym, pozbawiając papieża władzy świeckiej” - sprawozdaje historyk Jean Mathieu-Rosay.
Francuski generał Louis Alexandre Berthier schwytał papieża Rzymu Piusa VI, skuł w kajdany i wtrącił do więzienia, gdzie zmarł. W roku 1798 proklamował w Rzymie republikę.
Mamy, więc historycznie potwierdzone bardzo dokładnie dwa okresy 1260 lat, tak abyśmy mieli jasne świadectwo i nie mieli wątpliwości, o jaki okres chodzi w Słowie Bożym:
533 (dekret) – 1793 (dekret).
538 (władza) – 1798 (koniec władzy).
„Żaden bezbożny nie będzie miał poznania, lecz roztropni będą mieli poznanie”. (12:10).
Komentarz chyba niepotrzebny, zwłaszcza dzisiaj, kiedy widać i słychać jak większość ludzi, która czyta Biblię – uczyniła sobie boga w postaci pogańskiej trójcy, inni nie wierzą w Jednorodzonego Syna Bożego.
Wielu na przykład dopiero wyczekują objawienia się antychrysta, tak jak „wielkiego ucisku” i spełnienia się wielu innych proroctw księgi Objawienia, które już dawno temu znalazły swoje wypełnienie, a niektóre wypełniają się na ich oczach (Objawienie 16:13-16 ekumenizm).
(Dziś pozostało praktycznie jeszcze jedno – ostatnie proroctwo z Objawienia 16:17-21 do wypełnienia).
Ludzie czytają Pismo i nie widzą nic złego w wierze w trzech bogów, zamiast Jednego (trójca, trójjedyny), nie widzą nic niestosownego w wielu pośrednikach (ludzkich i instytucjach religijnych), nie widzą wypełnienia proroctw o antychryście w kościele rzymskokatolickim, nie rozumieją znaczenia „Królestwa Bożego” i wyczekują jego nadejścia oraz realnych rządów na ziemi, gdyż nie poznali Króla, który cały czas króluje...
Nie widzą nic złego w słuchaniu bardziej ludzi niż Syna Bożego, nie widzą nic złego w czynieniu z Niego zaledwie jednego z aniołów, jednego z proroków lub pogańskiej troistości, zamiast pokornie przyjąć świadectwo Ojca o Synu.
Nie widzą potrzeby „narodzenia się” z Boga i zmiany swego życia - uczynienia z Jehoszua swojego Jedynego Pana i Nauczyciela.
W efekcie tego wszystkiego nie mają poznania…
„Synu mój, nie pogardzaj pouczeniem Pana i nie oburzaj się na jego ostrzeżenie!”
„Synu mój, zwróć uwagę na moje słowa; nakłoń ucha do moich mów!”
„Synu mój, daj mi swoje serce, a twoje oczy niechaj strzegą moich dróg!” (Przysłów 3:11. 4:20, 23:26).
„Ty więc, synu mój, wzmacniaj się w łasce, która jest w Chrystusie Jezusie” (2 Tymoteusza 2:1).
„Od czasu zniesienia stałej ofiary codziennej i postawienia obrzydliwości spustoszenia upłynie tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt dni”. (12:11).
1290 dni = 1290 lat.
Prorocy Boży nazywali zawsze związek między kościołem a władzą świecką „nierządem” (Jeremiasza 2:20-31, Ezechiela 16:17-19, Ozeasza 2:5) i „obrzydliwością” (Objawienie 18:9).
Rok 508 był znamienny w dziejach papiestwa. W 507 roku Chlodwig (466-511), pierwszy katolicki król Franków, stanął przed decydującym starciem z Wizygotami. Od przebiegu tej walki zależał rozwój misji kościoła rzymskiego w Europie, której ludność wciąż się wahała między pogaństwem, arianizmem i katolicyzmem. Papiestwo oczekiwało rezultatu wojny z zapartym tchem i się doczekali - w 508 roku Frankom udało się pokonać resztki Wizygotów i w ten sposób Europa Zachodnia dostała się pod wpływ polityki papiestwa.
W 508 roku Francja uczyniła pierwszy krok w kierunku wsparcia papiestwa, pomagając im wyjść poza Italię i narzucić teokratyczny system całej Europie.
W książce The Catholic Church: A Concise History (Zarys historii kościoła katolickiego) czytamy:
„Katolicy znaleźli swego przywódcę w Chlodwigu, pogańskim władcy ożenionym z katolicką księżniczką. Podobnie jak Konstantyn, Chlodwig nawrócił się na chrześcijaństwo po wygranej bitwie w 496 roku. Jego kolejne podboje Galii były rezultatem zarówno militarnych zdolności, jak współdziałania z katolickimi biskupami, którzy otwierali przed nim bramy swych miast. Przymierze zawarte przez Chlodwiga pomiędzy Frankami i katolikami, aby zespolić ich w jedną wiarę i jedno królestwo utorowało papiestwu drogę do średniowiecznego chrześcijaństwa”.
Odtąd od „postawienia obrzydliwości” stopniowo władze świeckie zaczęły być podległe bluźnierczemu kościołowi rzymskokatolickiemu.
Papież nadał władcy Franków - Chlodwigowi tytuł „Najstarszego Syna Kościoła”, a Francję nazwano „Pierwszą Córą Kościoła”.
Kościół rzymskokatolicki również sam siebie nazywa „Matką Kościołów”, dlatego też prorok Daniel chwilę wcześniej napisał:
„Będzie to trwało czas wyznaczony, dwa czasy i pół czasu, a gdy doszczętnie będzie zniszczona wtedy się to wszystko spełni” (12:7)
ONA będzie „zniszczona” - to właśnie ta nierządna „niewiasta” z 17 rozdziału księgi Objawienia, czyli papiestwo - kościół rzymskokatolicki. W niej znalazły się ohydne uczynki, wino odstępczych nauk i krew świętych. Nikt nie będzie zaprzeczał temu, że jest ona matką i że zrodziła odstępcze córki – bardzo wiele córek, kiedy się popatrzy na dzisiejsze ugrupowania religijne…
Daniel zapowiedział, że w 1290 lat (12:11) od powstania religijno-politycznego mezaliansu zwanego „obrzydliwością spustoszenia”, ta sama moc, która pomogła go wprowadzić w 508 roku (a więc Francja) przyczyni się do jego upadku.
I faktycznie, ta sama Francja, której wojska w 508 roku pomogły papiestwu uzyskać wpływ na władze świeckie Europy, dokładnie w 1290 lat później, w 1798 roku, zlikwidowała tę władzę, a Rewolucja Francuska wprowadziła rozdział kościoła od państwa, który w wielu państwach świata trwa do dziś.
„Błogosławiony ten, kto wytrwa i dożyje do tysiąca trzystu trzydziestu pięciu dni”. (12:12).
Dokładnych ram czasowych tego okresu nie zdołałem na razie odkryć, choć niewątpliwie, czas ten jest bezpośrednio powiązany z dwoma powyżej omówionymi i upłynął w okresie ściśle zbliżonym do wspominanych wcześniej – to jest oczywiste…
„Lecz ty idź swoją drogą, aż przyjdzie koniec; i spoczniesz, i powstaniesz do swojego losu u kresu dni.” (12:13).
U kresu, czyli w czasie zmartwychwstania podczas powrotu Pana, gdyż wcześniej „nikt nie wstąpił do nieba, tylko Ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy” (Jana 3:13).
„A nie chcemy, bracia, abyście byli w niepewności, co do tych, którzy zasnęli, abyście się nie smucili, jak drudzy, którzy nie mają nadziei. (14) Albowiem jak wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, tak też wierzymy, że Bóg przez Jezusa przywiedzie z nim tych, którzy zasnęli. (15) A to wam mówimy na podstawie Słowa Pana, że my, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli. (16) Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, (17) potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem”. (1 Tesaloniczan 4:13-17).
Kiedy fizycznie powróci Pan Jehoszua obudzi oraz przemieni wszystkie dzieci Boże z wszystkich wieków, zabierając je do „domu Ojca”, w którym „wiele jest mieszkań; gdyby było inaczej, byłbym wam powiedział. Idę przygotować wam miejsce. (3) A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli”. (Jana 14:1-3).
Paweł Krause |
|
Komentarze |
|---|
dnia padziernika 13 2011 13:50:36
Witaj Pawle. Bardzo podobają mi się Twoje komentarze i wyjaśnienia proroctw. Są bardzo rzetelne, udokumentowane historycznie. Ciekawa jestem jeszcze tych 1335 dni/lat jak i 2300 wieczorów i poranków. Może już gdzieś to wyjaśniłeś ale jeszcze nie doczytałam.
Posiłkując się słowami Jana 3;13, piszesz,że zmartwychwstanie będzie dopiero w czasie powrotu Pana bo nikt wcześniej do nieba nie wstąpił.
Jednak Jana 27;52-54 wskazuje,że razem z Jezusem zmartwychwstali niektórzy święci. Czy oni są już razem z Jezusem ?
i drugie pytanie, chodzi o apostoła Pawła. Czy gdy Paweł mówił,że nie wie co wybrac , czy służbe na ziemi czy też bliskość z Panem w niebie. Czy to nie oznacza,że spodziewał się nieba już po śmierci ?
Czy słowa ,że Bóg jest Bogiem żywych nie sugerują ,że w jakimś sensie już zawsze jest się z Panem ? Jezus przyszedł dać nam życie wieczne / Ja daję im życie /.
Jest jeszcze rozmowa z Marią i Martą w związku z mającym mieć miejsce wskrzeszeniem Łazarza. Też słowa Jezusa zdają się sugerować , że Łazarz był gdzieś poza ciałem żywy. Zob. Jana 11;21-26. Pozdrawiam |
dnia padziernika 14 2011 08:41:38
Witaj Jolu.
Cieszę się widząc Twoje chęci wzrastania w poznaniu i szukanie wiedzy. Dziękuje także za Twój komentarz.
Odnośnie 2300 wieczorów i poranków pisałem w komentarzu do 8 rozdziału Daniela.
Co zaś dotyczy życia, śmierci i zmartwychwstania, to odpowiedzi na wszystkie Twoje pytania znajdziesz w dwuczęściowym artykule zatytułowanym: ''Życie, śmierć, zmartwychwstanie''.
Artykuł znajdziesz w zakładce ''Wiara życie (strona 2)''.
Jednakże, gdybyś nadal miała jakiekolwiek wątpliwości, czy pytania (np. przypowieść o Łazarzu, itp.), to śmiało pisz, może wspólnie je rozwiążemy, gdyż rzeczą słuszną jest, kiedy ''serce rozumne szuka wiedzy'' (Przysłów 16:15, 18:15).
Pozdrawiam,
Paweł |
|
|
Dodaj komentarz |
|---|
| Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
Logowanie |
|---|
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
