Gdy nieomylny papieĹź ogłasza, Ĺźe góra w centrum Półwyspu Synaj w Egipcie, jest górą MojĹźesza - górą Synaj, dobrym katolikom pozostaje – nic jak tylko ślepo zaakceptować i nie szukać gdzie indziej.
Podobnie ma się rzecz ze świadkami Jehowy i innymi ugrupowaniami… 

Poza tym, ta góra przynosi ogromną fortunę, dzięki turystom, dlatego wielu zaleĹźy, aby tak pozostało i lokalizacja prawdziwej góry Synaj nigdy nie została ujawniona.

Dlatego nie dziwi teĹź fakt, Ĺźe od końca lat 80-tych prawdziwa góra i teren wokół niej są obszarem zastrzeĹźonym dla wojska.
Rząd Arabii Saudyjskiej z powodów religijnych i politycznych nie pozwala dziś zwiedzić tego miejsca turystom.
Nie godzi się nawet na zdjęcia lotnicze, a satelitarny obraz, który moĹźna obejrzeć na Google Maps, jest niezbyt dokładny. 

Nie dziwi równieĹź fakt, Ĺźe archeolodzy nie mogą znaleźć kompletnie Ĺźadnych dowodów na obecność Izraelitów pod fałszywą górą Synaj w Egipcie – szukają nie tam gdzie trzeba…

Wszystkie pustynie (Szur, Paran, Syn, Synaj) są całkowicie błędnie ulokowane na mapach w naszych Bibliach.
Góra Synaj (Horeb) w Egipcie równieĹź.

Wszelkie inne publikacje, w tym śJ (czyĹźby światło znów za słabo świeciło?) zawierają rażące błędy, jakby ślepota ogarnęła ludzi i nie widzieli słów z listu do Galicjan:
„A to jest powiedziane obrazowo: oznaczają one dwa przymierza, jedno z góry Synaj, które rodzi w niewolę, a jest nim Hagar. (25) Hagar jest to góra Synaj w Arabii; odpowiada ona teraĹşniejszemu Jeruzalem” (Gal.4:24-25).

Apostoł Paweł pisząc pod natchnieniem, wyraĹşnie umiejscawia górę Synaj w ARABII, a nie w EGIPCIE! 

ZauwaĹźmy równieĹź, Ĺźe w 1 MojĹź.25:18, jest powiedziane, Ĺźe Ismael będzie Ĺźył na wschód od Egiptu, czyli w Arabii, a nie w Egipcie.
Potomkowie Ismaela to Ismaelici, nazywani równieĹź Midianitami:
„ujrzeli karawanę Ismaelitów, przybywającą z Gileadu; (27) ChodĹşcie, sprzedajmy go Ismaelitom (28) Gdy więc przechodzili mężowie, kupcy midianiccy…(36) Midianici zaś sprzedali go w Egipcie putyfarowi”(zob. 1 MojĹź.37:25-28, 36, 39:1, Sędziów 8:22-24).

MojĹźesz, gdy przebywał w ziemi Midianitów, która znajduje się na Półwyspie Arabskim na wschód od zatoki Akaba, w czasie wypasu owiec swego teścia, dotarł do góry Horeb (Synaju):
„Gdy MojĹźesz pasał trzodę teścia swego Jetry, kapłana Midianitów, pognał raz trzodę poza pustynię i przybył do góry BoĹźej, do Horebu.” (2 MojĹź.3:1).

Tak, więc wydarzenia te rozgrywały się w Arabii, a nie w Egipcie. 
Kiedy MojĹźesz właśnie tam przebywał, czyli poza granicami Egiptu, Bóg rzekł do niego:
„I rzekł Pan do MojĹźesza w ziemi Midianitów: IdĹş, wróć do Egiptu, bo zmarli wszyscy mężowie, którzy czyhali na twoje Ĺźycie. (20) Wziął tedy MojĹźesz swoją Ĺźonę i swoich synów, wsadził ich na osła i wrócił do ziemi egipskiej” (2 MojĹź.4:19-20). 

Poza tym obszar półwyspu Synajskiego, zawsze obszarowo naleĹźał do Egiptu. Historycy nie przeczą, Ĺźe znajdowały się tam kopalnie, które eksploatowali Egipcjanie. 

MojĹźesz natomiast wyprowadził Izraelitów z Egiptu przez Morze Czerwone:
„Słyszeliśmy bowiem, Ĺźe Pan wysuszył przed wami wodę Morza Czerwonego, gdy wychodziliście z Egiptu” (Joz.2:10).

„Wtedy odezwał się Pan do MojĹźesza i do Aarona i dał im rozkaz do synów izraelskich i do faraona, króla egipskiego, aby pozwolił wyjść synom izraelskim z ziemi egipskiej. (26) WyprowadĹşcie synów izraelskich z ziemi egipskiej według zastępów ich.” (2 MojĹź.6:13, 26). 

„Wrzucił faraona i wojsko jego w Morze Czerwone, Albowiem na wieki trwa łaska jego!” (Ps.136:15). 

„Zgromił Morze Czerwone, tak Ĺźe wyschło, I przeprowadził ich przez głębiny jak przez pustynię.”(Ps. 106:9). 

Pomimo jasności i czytelności powyĹźszych wersetów, czyĹź nawet sama logika nie podpowiada, Ĺźe MojĹźesz ostatecznie nie wprowadził ich z Egiptu - znowu do Egiptu, lecz poza Egipt, czyli do Arabii?

Tradycyjnie uwaĹźa się, Ĺźe góra Synaj, znajduje się na południu półwyspu Synaj.
Cała bajka z umiejscowieniem tej góry w Egipcie, rozpoczęła się w 325 r.n.e., kiedy tak właśnie stwierdziła matka cesarza Konstantyna, po śnie, który rzekomo miała.
Nieopodal góry uwaĹźanej za Synaj wznosi się góra św. Katarzyny, na której stoi klasztor prawosławny. To właśnie tam rzekomo ma znajdować się góra MojĹźesza.
Na tej górze postawiono klasztor św. Katarzyny, który znajduje się w wąskiej dolinie, w której nie mogłaby rozbić obozu i  pomieścić się średniej wielkości armia, nie mówiąc o 600 tysiącach mężczyzn, którzy byli z MojĹźeszem, nie wspominając juĹź o  ich Ĺźonach i dzieciach, których łączna liczba musiała liczyć ponad trzy miliony osób! 


Natomiast Jabal Al-Lawz to najwyĹźsza góra w północno-zachodniej Arabii, jest to góra, której: 

- szczyt jest cały czarny, jako jeden jedyny, co jest jedynym ewenementem. Czarny wierzchołek góry jest pokryty skałami metamorficznymi, które powstają wyłącznie na skutek działania wysokich ciśnień lub temperatur. (Pamiętamy jak chwała Boga Izraela, objawiła się w potężnym ogniu i najprawdopodobniej wówczas zwęgliła szczyt góry - 2 MojĹź. 19:18, 24:17), 

- górę otaczają umieszczone w regularnych odległościach kamienie – granica, którą Bóg kazał zakreślić MojĹźeszowi (2 MojĹź.19:12, 23), 

- u podnóĹźa góry jest ołtarz z nieociosanych kamieni.Struktura o regularnych kształtach wsparta na dwunastu kamiennych filarach (12 pomników dla plemion Izraela – 2 MojĹź.24:4, 20:25), 

- naprzeciwko góry jest inny ołtarz, na którym widnieją petroglify w stylu egipskim przedstawiające cielce i krowy (bałwochwalczy ołtarz, na którym Hebrajczycy złoĹźyli ofiary cielcowi – 2 MojĹź.32:5), 

- na szczycie góry znajduje się jaskinia/pieczara, w której schronił się Eliasz –1 Król.19:8-9, natomiast na fałszywej górze Synaj w Egipcie nie ma Ĺźadnej jaskini), 

- w połowie drogi na szczyt znajduje się płaskowyĹź, na którym mogli się pomieścić MojĹźesz, Aaron, Nadab i Abihu oraz 70 starszych Izraela (2 MojĹź.24:1, 9-11), 

- w pobliĹźu góry jest idealne miejsce, aby zgromadzić 2-4 miliony obozujących ludzi, mogących oglądać szczyt góry z daleka (2 MojĹź.19:16-17), 

- tradycja lokalnych mieszkańców wskazuje, Ĺźe w tym miejscu był MojĹźesz. LokalniBeduini mówią otwarcie, Ĺźe „Tutaj znajduje się góra MojĹźesza.”  

Góra jest połoĹźona w północno-zachodniej Arabii Saudyjskiej w prowincji Tabuk, na północny wschód od osady Al-Bad, blisko granicy z Jordanią. 

Gdy tę sprawę odkrył rząd arabski, nagle wokół całego rejonu góry wzniesiono ogrodzenie i zamknięto Jabal Al-Lawz dla obcokrajowców. 
Zapewne równieĹź z powodu strachu, przed potwierdzeniem prawdziwości wydarzeń z natchnionej Księgi Biblii, a nie koranu... 

W rzeczywistości Bóg powiedział nam o wiele więcej o dokładnej trasie exodusu, niĹź potrzebujemy, by ją odkryć.
Przejście przez Morze Czerwone miało miejsce nad Zatoką Akaba (nie nad zatoką Sueską), tuĹź przy popularnej miejscowości Skarm El Sheikh, wprost na pustynię Szur w pobliĹźu Al Bad w Arabii Saudyjskiej. 

Nie chcę się nadto rozpisywać, dlatego polecam krótki filmik, który z małymi wyjątkami, niemal idealnie pokrywa się z moimi dociekaniami/poszukiwaniami na ten temat:
http://www.youtube.com/watch?v=8tDtYKuEMso&feature=PlayList&p=6D6FB1E1050E2773&index=0&playnext=1 

Niektórzy twierdzą, podobnie jak osoby w powyĹźszym filmie, Ĺźe przejście Izraelitów przez morze miało miejsce na plaĹźy w miejscowości Nuweiba.
Nie pasuje to jednak do opisu Biblijnego. 

Pierwszy przykład (miejsce przejścia przez morze):
2 MojĹź.14:1-3 - z plaĹźy w Nuweiba, nie ma jak się wycofać i nadal być nad morzem. 

Drugi przykład (rozłupana skała, z której popłynęła woda):
Obóz Izraelitów znajdował się na wschodniej stronie góry, a rozłupana skała, którą przedstawiają w tym filmiku znajduje się po zachodniej stronie góry. To oznacza, Ĺźe, Ĺźe hebrajczycy musieliby nosić/ciągnąć wodę około 100 km dookoła góry lub ryzykować wspinanie się po zabronionych górach i zostać ukaranym przez Boga za złamanie zakazu.
Skała, na którą MojĹźesz uderzył laską zdecydowanie musiała się znajdować po wschodniej stronie góry Al-Lawz. 
Poszukiwacze sensacji, z reguły nie analizują dokładnie tekstu Biblii.
Co do resztek kół z egipskich rydwanów – jeĹźeli rzeczywiście nimi są, to mogły być przeniesione ogromną siłą, którą są prądy/pływy morskie, a których w ogóle nie biorą pod uwagę.  

Prawdopodobna trasa hebrajczyków podczas exodusu: 

1. Wyruszają z Ĺźyznego okręgu Egipskiego - Goszen, do ziemi Kananejczyków, okrężną drogą, kierując się na południe:
„A gdy faraon wypuścił lud, nie prowadził ich Bóg drogą do ziemi Filistynów, chociaĹź była bliĹźsza, bo pomyślał Bóg, Ĺźe lud, przewidując walki, mógłby Ĺźałować i mógłby zawrócić do Egiptu. (18) Prowadził więc Bóg lud drogą okrężną przez pustynię ku Morzu Czerwonemu. A synowie izraelscy wyszli z ziemi egipskiej uzbrojeni” (2 MojĹź.13:17-18).  

2. Pierwszy przystanek to Sukkot, z którego wyruszają do punktu bez wyjścia - Etam:
„I wyruszyli z Sukkot, i rozłoĹźyli się obozem w Etam, na skraju pustyni.” (2 MojĹź.13:20).   

3. Z punktu bez wyjścia zawracają i rozkładają się obozem w obecnym Skarm El Sheikh:
„Potem odezwał się Pan do MojĹźesza, mówiąc: (2) Powiedz synom Izraela, aby zawrócili rozłoĹźyli się obozem pod Pi-Hachirot, między Migdolem a morzem (Sharm el Sheikh), naprzeciw . Będziecie obozować naprzeciw niego nad morzem. (3) Faraon zaś powie o synach izraelskich: Zabłądzili w kraju, zamknęła ich pustynia” (2 MojĹź.14:1-3).

4.
„Egipcjanie ścigali ich, wszystkie konie i wozy faraona, jego jeĹşdĹşcy i jego wojsko, i dogonili ich obozujących nad morzem, koło Pi-Hachirot naprzeciw Baal-Safon. (19) A anioł BoĹźy, który kroczył przed obozem Izraela, przesunął się i szedł za nimi. I ruszył słup obłoku sprzed oblicza ich i stanął za nimi, tak iĹź (20) wsunął się między obóz Egipcjan i obóz Izraela. Z jednej strony obłok był ciemnością, z drugiej zaś strony rozświetlał noc. I nie zbliĹźyli się przez całą noc jedni do drugich” (2 MojĹź.14:9, 19-20).





5. Przejście przez morze:
„A MojĹźesz wyciągnął rękę nad morze. Pan zaś sprowadził gwałtowny wiatr wschodni wiejący przez całą noc i cofnął morze, i zamienił w suchy ląd. Wody się rozstąpiły. (22) A synowie izraelscy szli środkiem morza po suchym gruncie, wody zaś były im jakby murem po ich prawej i lewej stronie” (2 MojĹź.14:21-22).
 

6.
„Potem powiódł MojĹźesz Izraela od Morza Czerwonego i wyszli na pustynię Szur. Wędrowali trzy dni po pustyni, a nie znaleĹşli wody. (23) I przybyli do miejscowości Mara, i nie mogli tam pić wody, bo była gorzka; dlatego nazwano tę miejscowość Mara. (27) I przybyli do Elim, gdzie było dwanaście Ĺşródeł wody i siedemdziesiąt palm; i tam nad wodą rozłoĹźyli się obozem” (2 MojĹź.15:22-23, 27).

Zobacz ciąg dalszy w części 2.
http://jehoszua.dbv.pl/readarticle.php?article_id=24
Paweł Krause