Ciąg dalszy (CZĘŚĆ 2).

7.
„Potem wyruszyli z Elim i piętnastego dnia drugiego roku, po wyjściu ich z ziemi egipskiej, przybył cały zbór synów izraelskich na pustynię Sin (Syn), która leĹźy między Elim a Synajem.”  (2 MojĹź.16:1).

8. „Potem wyruszyli z pustyni Syn i rozłoĹźyli się obozem w Dofka.”(4 MojĹź.33:12).

 9.„Potem wyruszyli z Dofka i rozłoĹźyli się obozem w Alusz.” (4 MojĹź.33:13).

 10.„Potem wyruszyli z Alusz i rozłoĹźyli się obozem w Refidim; lecz lud nie miał tam wody do picia. (4 MojĹź.33:14).

 11. „Potem wyruszyli z Refidim i rozłoĹźyli się obozem na pustyni Synaj.” (4 MojĹź.33:15).

 „Pierwszego dnia trzeciego miesiąca od wyjścia synów izraelskich z ziemi egipskiej, przybyli na pustynię Synaj. (2) Wyruszyli z Refidim, a przybywszy na pustynię Synaj, rozłoĹźyli się obozem na pustyni. Tam obozował Izrael naprzeciw góry. (3) A MojĹźesz wstąpił na górę do Boga”  (2 MojĹź.19:1-3).

„Pierwszego dnia trzeciego miesiąca od wyjścia synów izraelskich z ziemi egipskiej, przybyli na pustynię Synaj… (2) Tam obozował Izrael naprzeciw góry.” (2 MojĹź.19:1).

 „Trzeciego dnia, z nastaniem poranku, pojawiły się grzmoty i błyskawice, i gęsty obłok nad górą, i doniosły głos trąby, tak Ĺźe zadrĹźał cały lud, który był w obozie. (17)MojĹźesz wyprowadził z obozu lud naprzeciw Boga, a oni ustawili się u stóp góry.” (2 MojĹź.19:16, 17).

Kilka szczegółów, które są obecne do dnia dzisiejszego w tamtej okolicy:

Szczyt góry.

„A góra Synaj cała dymiła, gdyĹź Pan zstąpił na nią w ogniu. Jej dym unosił się jak dym z pieca, a cała góra trzęsła się bardzo.” (2 MojĹź.19:19).

Jedyny zwęglony szczyt góry Jabal al-Lawz (skała metamorficzna – powstała na skutek działania wysokich temperatur), który nosi wyraĹşne ślady płomieni - skała jest czarna i ma strukturę skały kruszącej się, jakby będącej kiedyś pod wpływem olbrzymich temperatur.

Granica wokół góry.
„I zakreślisz ludowi granicę dokoła, mówiąc: StrzeĹźcie się wstępować na górę albo dotykać się jej podnóĹźa. KaĹźdy bowiem, kto się dotknie góry, zginie. (23) I rzekł MojĹźesz do Pana: Lud nie moĹźe wyjść na górę Synaj, gdyĹź Ty przestrzegłeś nas, mówiąc: Zakreśl granicę dokoła góry i miej ją za świętą.”(2 MojĹź.19:12, 23).

Ołtarz z cielcami.
„I przyjął je z ich rąk, i ulał z tego w formie z gliny posąg cielca. Wtedy oni rzekli: To są bogowie twoi, Izraelu, którzy cię wyprowadzili z ziemi egipskiej. (5) Zobaczywszy to, zbudował Aaron ołtarz przed nim i kazał obwołać: Jutro będzie święto Pana. (8)Rychło zeszli z drogi, jaką im nakazałem. Zrobili sobie cielca ulanego, oddali mu pokłon, złoĹźyli mu ofiarę i mówili: To są bogowie twoi, Izraelu, którzy cię wyprowadzili z ziemi egipskiej.” (2 MojĹź.32:4, 5, 8, por. Nehemiasza 9:18).



Cielec w formie posągu stał na górze kamieni, które miały dookoła hieroglify przedstawiające „bogów”. 

Ogromny teren w pobliĹźu góry.
PoniĹźej teren, na którym byli ustawieni Izraelici wokół cielca (widok z nad ołtarza z cielcami):

Pieczara, jaskinia.
„Wstał więc i posiliwszy się, szedł w mocy tego posiłku czterdzieści dni i czterdzieści nocy aĹź do góry BoĹźej Choreb. (9) I wszedł tam do pieczary, aby tam przenocować.” (1 Król.19:8-9).



Dystans i czas. 

 
Po spędzeniu 11 miesięcy i 5 dni pod górą Synaj, Izraelici wyruszyli w kierunku ziemi obiecanej (4 MojĹź.10:11-12).

Paweł Krause