|
|
Wiele osób uważa, że Bóg opisywany w Starym Testamencie, różni się od Tego w Nowym Testamencie.
Nie mogę się z tym zgodzić, uważam, że Był, Jest i Będzie taki sam - zawsze.
Bóg po prostu objawiał się, dawał poznać się ludziom na miarę ich możliwości i potrzeb, według Jego niezgłębionej mądrości i Jego ukrytego planu, a objawionego w Jego Synu – Jehoszua:
„abym zwiastował poganom niezgłębione bogactwo Chrystusowe (9) i abym na światło wywiódł tajemny plan, ukryty od wieków w Bogu, który wszystko stworzył, (10) aby teraz nadziemskie władze i zwierzchności w okręgach niebieskich poznały przez Kościół różnorodną mądrość Bożą, (11) według odwiecznego postanowienia, które wykonał w Chrystusie Jezusie, Panu naszym,” (Ef.3:8-11).
Niektórzy sądzą, iż opisy ST są przesadzone, lub też, że Bóg wybucha niewspółmiernym do przewinień ludzkości gniewem.
Inni, chcąc być obrońcami Boga, uznając te wszystkie proroctwa za duchowe przenośnie I alegorie.
„Czy w obronie Boga chcecie mówić przewrotnie, albo gwoli niemu mówić kłamliwie? (8) Czy chcecie brać jego stronę, albo być obrońcami Boga?” (Hioba 13:7-8).
Jednak, jak potwierdziła historia, wiele zapowiedzi srogich kar Bożych stało się rzeczywistością, co do najmniejszego szczegółu.
Począwszy od potopu (Rodz. 7:23), Sodomy i Gomory (Rodz. 19:24-25), zburzenia Świątyni (2 Kron. 36:19), uprowadzenia Żydów do niewoli babilońskiej (1 Kron. 9:1), poprzez upadek kolejnych potęg światowych (Izaj. 13:19, Dan. 8:20-22) i pojedynczych miast (Ezech. 26:4) – to wszystko to tylko wielki skrót mnóstwa innych spełnionych, co do joty proroctw, z których żadne nie było duchową przenośnią.
Czy więc Bóg postępował niesprawiedliwie?
Wbrew prawu?
„Czy Bóg łamie prawo? Czy Wszechmocny nagina sprawiedliwość?” (Hioba 8:3).
Niesądzę!
Choć Bóg ustanawia prawo i jest ponad wszystkim, to mimo to, Sam przestrzega prawa i sprawiedliwości:
„Przeto wy, mężowie rozumni, słuchajcie mnie: Bóg nie ma nic wspólnego z bezprawiem, Wszechmocny z nieprawością. (11) Owszem, odpłaca On człowiekowi według uczynków i sprawia, że powodzi mu się według jego postępowania. (12) Bo to jest pewne, że Bóg nie popełnia bezprawia i Najwyższy nie łamie prawa.” (Hioba 34:10-12).
Odpłaca według uczynków – czy to nie wyjaśnia wszystkiego?
Taki sam jest też, sens następujących słów, których wiele osób nie rozumie i niesłusznie posądza Boga:
„Ja tworzę światłość i stwarzam ciemność, Ja przygotowuję zarówno zbawienie, jak i nieszczęście, Ja, Pan, czynię to wszystko.” (Iz.45:7).
Wszechmogący, niezbyt często wymierzał swoje wyroki osobiście, jak to miało miejsce w przypadku Potopu (1 Mojż.6:17), albo Sodomy i Gomory (1 Mojż. 19:24).
Dlaczego Bóg, posługiwał się ludźmi przy wykonywaniu wyroków i jak pogodzić z tym przykazanie „nie zabijaj”? (Poprawny/oryginalny zwrot to „nie morduj”).
Jeżeli każdy władca ziemski ma wykonawców swoich rozkazów, którzy realizują jego wolę, to tym bardziej można się tego spodziewać ze strony Władcy wszechświata.
Bóg powiedział o Izraelu:
„Jesteś moim młotem, moim orężem wojennym; tobą miażdżę narody i tobą niszczę królestwa” (Jerem. 51:20).
Podbój Kanaanu przez Izrael nie miał tylko wymiaru wojny najeźdźczej, jak utrzymuje wiele osób nieuznających w pełni autorytetu Pisma Świętego.
Wszystkie okoliczne narody wiedziały, że Izrael jest narodem prowadzonym przez Boga:
„Łaską swoją wiodłeś lud, który wykupiłeś; prowadziłeś ich mocą swoją do siedziby twojej świętości. (14) Usłyszały to narody i zadrżały; dreszcz przejął mieszkańców Filistei. (15) Wtedy przerazili się książęta Edomu, drżenie ogarnęło władców Moabu, struchleli wszyscy mieszkańcy Kanaanu. (16) Bojaźń i strach pada na nich; z powodu potęgi twego ramienia oniemieli jak głaz, dopóki lud twój, Panie, przechodzi, dopóki przechodzi lud twój, który nabyłeś!” (2 Mojż.15:13-16).
Wiedziały, że mają oni zawładnąć ich ziemią:
„i rzekła do nich: Wiem, że Pan dał wam tę ziemię, gdyż padł na nas strach przed wami i wszyscy mieszkańcy tej ziemi drżą przed wami. (10) Słyszeliśmy bowiem, że Pan wysuszył przed wami wodę Morza Czerwonego, gdy wychodziliście z Egiptu, i co uczyniliście obu królom amorejskim po tamtej stronie Jordanu, Sychonowi i Ogowi, których obłożyliście klątwą na zagładę.” (Joz.2:9).
Zdobycie przez nich tych ziem miało ukazać wyższość Boga Izraela nad ich bogami, w których pokładali oni swoją ufność (por. 2 Król.18:33-35, 19:19).
Zwycięstwo Izraela było jednocześnie zwycięstwem Boga Izraela.
Czy może uważasz, że Bóg postąpił niesprawiedliwie?
„Czy chcesz rzeczywiście podważyć moją sprawiedliwość, pomówić mnie o krzywdę, aby okazać, że masz słuszność?” (Hioba 40:8).
Mocno bym się zastanowił na twoim miejscu:„Przeklęty, kto wykonuje dzieło Pana niedbale, i przeklęty, kto powstrzymuje jego miecz od krwi!” (Jer.48:10).
Dziwię się, dlaczego tak wielu tego nie pojmuje, a z drugiej strony nie dziwię się skoro dla nich Słowo Boże jest tylko alegorią lub zbiorem mitów. Bóg nigdy nie podniósł ręki na sprawiedliwego, co potwierdza choćby przykład Sodomy i Gomory:
„Nie dopuść, byś miał uczynić coś podobnego, by uśmiercić sprawiedliwego wespół z bezbożnym, by sprawiedliwego spotkało to samo, co bezbożnego. Nie dopuść do tego! Czyż ten, który jest sędzią całej ziemi, nie ma stosować prawa?(32) I rzekł: Niechaj się nie gniewa Pan, proszę, gdy jeszcze raz mówić będę: Może znajdzie się tam dziesięciu. I odpowiedział: Nie zniszczę ze względu na tych dziesięciu.” (1 Mojż. 18:25, 32).
Bóg nie skrzywdziłby nawet jednej sprawiedliwej osoby:„Przebiegnijcie ulice Jeruzalemu, rozejrzyjcie się i przekonajcie się, i poszukajcie na jego placach, czy znajdziecie takiego, czy jest ktoś taki, kto przestrzega prawa, kto szuka prawdy - a przebaczę mu!” (Jer. 5:1).
Wszystko, co zostało zanotowane w ST ma być dla nas przykładem, nauką, abyśmy i my nie popełniali tych samych błędów – i nie są to alegorie czy baśnie.
Bóg jest sprawiedliwym sędzią i oddaje każdemu według jego uczynków, tak jak oddał niegodziwym narodom, za pośrednictwem Izraelitów, lecz dopiero, kiedy ich wina się dopełniła. Jako właściciel Ziemi i prawodawca, Bóg nie mógł dłużej tolerować tych ubliżających Jego Majestatowi oraz Jego świętym miernikom praktyk, skoro narody te miały aż 400 lat, żeby się opamiętać (1 Mojż.15:16).
Mieszkańcy Kanaanu byli społeczeństwem bardzo zdegenerowanym moralnie.
Dopuszczali się ohydnych praktyk współżycia ze zwierzętami (3 Mojż. 18:23-29), uprawiali bałwochwalstwo, będące w istocie oddawaniem czci demonom (5 Mojż. 32:17), składając im w ofierze własne dzieci (5 Mojż. 12:31). Ponadto uprawiali czary i wróżbiarstwo (5 Mojż. 18:9-10), które były niczym innym jak kontaktowaniem się z demonicznymi mocami.
Dlaczego jednak Bóg nie oszczędził nawet kobiet i dzieci?
„Od sprawy, która się opiera na oszustwie, stroń. Do zabicia niewinnego i sprawiedliwego nie przyczyniaj się, bo nie uniewinnię winowajcy.” (2 Mojż.23:7).
Ponieważ kobiety, w takiej samej mierze uczestniczyły w tych wszystkich, wyżej opisanych obrzydliwościach: współżyły ze zwierzętami (3 Mojż. 18:23-24), uprawiały nierząd świątynny (1 Król. 14:24), czciły demony, składały im swoje własne dzieci w ofierze (Ps. 106:37-39), zatem nie było dla nich żadnej taryfy ulgowej.
Jedyną metodą pozbycia się zła, było jego wytępienie, bez względu na to, jakiej płci był człowiek, który je czynił.
Wystarczy przekonać się jak wiele złego wynikło z powodu niewielkiej liczby kobiet, z niewytępionych okolicznych narodów, które nakłaniały Izraelitów do uprawiania nierządu i czczenia ich bożków (4 Mojż. 25:1-3).
Gdyby Bóg pozostawił przy życiu dzieci i kobiety – zło odrodziłoby się ponownie.
Jeżeli w Twoim domu zalęgną się karaluchy, to czy powybijasz tylko dorosłe osobniki, pozostawiając przy życiu samice i ich młode?
Czy z tych małych robaczków urosną wielkie robale, które znów opanują cały Twój dom roznosząc wszędzie zarazki?
Albo oczyścisz dom całkowicie, nie mając żadnych skrupułów, albo cała Twoja praca nie będzie miała sensu.
Tak też Bóg, chcąc oczyścić świętą ziemię „splugawioną obrzydliwościami ludów tej ziemi, którymi napełnili ją od krańca do krańca w swojej nieczystości” (Ezdr. 9:11) musiał tak czynić.
Co z małymi dziećmi?
Czy Ojciec Wszechmogący nie zna serc i przyszłości?
Czy to nie On jest Panem życia i śmierci?
Przecież z każdego dziecka wyrasta w końcu dorosła osoba, stosująca w życiu wzorce zaszczepione przez rodziców.
On wie, kim stanie się niemowlak w przyszłości:
„Raczej knujecie w sercu niesprawiedliwość, W kraju zaś ręce wasze popełniają gwałty. (4) Bezbożni są odstępcami już od łona matki, Kłamcy błądzą już od samego urodzenia. (5) Mają jad podobny do jadu węża, Do jadu głuchej żmii, co zatyka ucho swoje”. (Ps.58:3-5).
W tym miejscu trzeba zaznaczyć, że jedynie splugawione kananejskie kobiety i dzieci miały być wytępione, natomiast z kobietami i dziećmi pochodzącymi z innych narodów (także z mężczyznami godzącymi się na pokój) postępowano z goła inaczej, o czym możemy się przekonać, czytając choćby ten fragment:
„Gdy podejdziesz do jakiegoś miasta, aby przeciw niemu walczyć, obwieścisz mu pokój. (11) Jeżeli odpowie ci pokojem i otworzy ci swoje bramy, to cały lud znajdujący się w nim stanie się twoim hołdownikiem i będzie ci służył. (12) Lecz jeżeli nie zawrze z tobą pokoju i rozpocznie z tobą wojnę, to je oblegniesz, (13) i gdy Pan, Bóg twój, wyda je w twoje ręce, wybijesz wszystkich jego mężczyzn mieczem. (14) Tylko kobiety i dzieci oraz bydło i wszystko, co będzie w tym mieście, cały łup z niego weźmiesz sobie jako zdobycz i będziesz korzystał z łupu twoich nieprzyjaciół, których dał ci Pan, Bóg twój. (15) Tak postąpisz ze wszystkimi miastami, bardzo oddalonymi od ciebie, które nie należą do miast tych narodów” (5 Mojżesza 20:10-15).
A jeżeli chodzi o zepsuty naród Kanaanu, to czytamy dalej:
„Jednakże z miast tych ludów, które daje ci Pan, Bóg twój, w dziedziczne posiadanie, nie zachowasz przy życiu żadnej żywej istoty, (17) gdyż obłożysz je klątwą, mianowicie: Chetejczyków, Amorejczyków, Kananejczyków, Peryzyjczyków, Chiwwijczyków i Jebuzejczyków, jak ci nakazał Pan, Bóg twój, (18) aby nie uczyli was czynić tych wszystkich obrzydliwości, jakie oni czynią swoim bogom, i abyście nie zgrzeszyli wobec Pana, Boga waszego.” (5 Mojżesza 20:16-18).
Sprawiedliwe? Oczywiście, że tak – ilu Izraelitów zginęłoby z powodu odstępstwa, zachowanych przy życiu Kananejczyków?
Jak już wspomniałem, Bóg jest sprawiedliwym sędzią i oddaje każdemu według jego uczynków:
„Czy twoja bogobojność już nie jest twoją ufnością, a twoją nadzieją nienaganne twoje postępowanie? (7) Przypomnij sobie, kto kiedy, będąc niewinny, zginął, albo gdzie ludzie prawi byli wytępieni! (8) Jak daleko spojrzeć, ci, którzy orali bezprawie i rozsiewali zło, zawsze je zbierali.” (Hioba 4:6-8).
„Wszechmocny jest niedostępny, jest potężny siłą i bogaty w sprawiedliwość, ale nie podepcze prawa.” (Hioba 37:23).
To jest cudowna, wręcz fascynująca cecha Boga.
Ilu znamy władców w historii świata, którzy zachłyśnięci swoją potężną władzą robili, co chcieli, nie licząc się z niczym i nikim?
A tutaj Bóg, który nie ma już nad sobą nikogo, aby go powstrzymał przed czymkolwiek, co zechce uczynić - przestrzega własnego prawa. Czy to nie jest piękne i jednocześnie napawające bezgraniczną ufnością do Niego?
Jednakże niektórzy lubią sami sobie szkodzić i aby udowodnić niesprawiedliwość Boga w ST, cytują słowa apostoła Pawła, który powołał na słowa Boże skierowane do faraona:
„Lecz tylko dlatego zachowałem cię przy życiu, by ci pokazać swoją siłę i by rozgłaszano imię moje po całej ziemi.” (2 Mojżesza 9:16, por. Rzymian 9:17-18).
Tutaj również nie znajdujemy poparcia dla teorii o niesprawiedliwym Bogu.
Postępowanie Boże z faraonem, bynajmniej nie krzywdziło tego ostatniego. Jakim było jego wcześniejsze życie – o tym Biblia milczy, jednak jego postępowanie z Izraelitami, o których musiał wiedzieć, że swego czasu uratowali Egipt przed głodem wskazuje, że człowiek ten nie miał dobrego serca.
Dalsze wypadki związane z przetrzymywaniem Izraelitów w ciężkiej niewoli, dowiodły tego w sposób bezsporny.
W pewnej chwili faraon przekroczył wszelkie granice i godnym był już śmierci – Bóg przez Mojżesza o tym go powiadomił:
„Bo już teraz byłbym wyciągnął rękę moją i dotknął zarazą i ciebie, i lud twój, tak że byłbyś starty z powierzchni ziemi,” (2 Mojżesza 9:15).
Zgodnie z następnym tekstem, Bóg postanowił jednak zostawić jeszcze faraona przy życiu, by na nim okazać Swą moc. Odtąd traktuje go już w sposób bezlitosny, celowo wprowadzając go w zatwardzenie, by następnie przerazić go swą siłą, złamać potęgą i rozsławić swoje Wszechpotężne Imię, aby ludy poznały Prawdziwego Boga…
Straszna rzecz? A czyż strasznym przestępstwem nie było postępowanie faraona?
Pismo ostrzega każdego człowieka, że „Bóg nie da się z Siebie naśmiewać” (Galacjan 6:7) i nie tai przed nikim że „straszną rzeczą jest wpaść w ręce Boga żywego” (Hebrajczyków 10:31), który jak pełen jest miłości dla skruszonych, tak pełen jest gniewu i popędliwości dla bluźnierców, naśmiewców i wszystkich Swoich wrogów.
Nie jest prawdą, że Bóg Starego Testamentu jest okrutny i mściwy, i że dopiero w Nowym Testamencie objawia się nam, jako pełen miłości i dobroci Zbawiciel.
Każdy, kto z pokorą i wiarą przystąpi do Słowa Bożego, w końcu to zrozumie.
„Źli ludzie nie wiedzą, co słuszne, lecz ci, którzy szukają Pana, rozumieją wszystko.” (Przysłów 28:5).
Posłuchajmy wyznania proroka Jonasza, który tak się modlił:
"Panie, (...) postanowiłem uciec do Tarszisz, bo wiem, żeś Ty jest Bóg łagodny i miłosierny, cierpliwy i pełen łaskawości, litujący się nad niedolą człowieka" (Jon.4:2).
Jonasz znał i pięknie opisał prawdę o Bogu, nie widział w Nim okrutnego, srogiego Boga.
Bóg natomiast pouczył wtedy proroka, że to jego postawa jest pełna uprzedzeń i egoizmu, zadając Jonaszowi pytanie:
"Czyż Ja nie powinienem mieć litości nad Niniwą, wielkim miastem, gdzie znajduje się więcej niż sto dwadzieścia tysięcy ludzi (...) a nadto mnóstwo zwierząt?" (4:11).
Czy to jest obraz niemiłosiernego Boga?
Mając Biblię – Słowo Boże, albo jej zawierzymy, albo będziemy próbowali ją dostosować do swojego prawa i swojej sprawiedliwości, polegając na własnym rozumie, zamieniając kolejne wydarzenia w alegorie i przenośnie, aby nie kuły w oczy albo zdamy się na Tego, kto ustanowił prawo:
„Gdyż prawo musi pozostać prawem. I za nim opowiedzą się wszyscy prawego serca. (16) Któż stanie przy mnie przeciwko złośnikom, Kto ujmie się za mną przeciwko złoczyńcom?” (Ps. 94:15-16).
„I ten, kto uwalnia winnego, i ten, kto skazuje niewinnego, obaj są ohydą dla Pana.” (Przysłów 17:5).
„Sprawiedliwy raduje się, gdy się wymierza sprawiedliwość, lecz na złoczyńców pada strach.” (Przysłów 21:15).
Tak samo jak Bóg wymierzał sprawiedliwość w przeszłości, tak będzie też w przyszłości…
Nie wszyscy zdają sobie sprawę z tego, że w dzisiejszych czasach jest podobnie.
Już nikogo nie gorszy widok roznegliżowanej modelki na wielkim bilbordzie, którą oglądają także małe dzieci, przyjmując to za normę społeczną.
Nikogo nie gorszy pożądliwe spoglądanie na skąpo odziane kobiety...
Spowszedniały związki pozamałżeńskie i homoseksualne, które już nikogo nie dziwią i nie gorszą, a które w oczach Bożych są ohydztwem!
Bóg nie pozwoli na naśmiewanie się i wykręcanie Jego Słowa, tak jak to robią dzisiaj ludzie. Czy ten, co uczynił ucho - nie słyszy oskarżeń i zarzutów pod Jego adresem oraz nagminnego łamania Jego zasad?
„Gdyż prawo musi pozostać prawem. I za nim opowiedzą się wszyscy prawego serca. (16) Któż stanie przy mnie przeciwko złośnikom, Kto ujmie się za mną przeciwko złoczyńcom?” (Ps. 94:15-16)
Stańmy po stronie Boga – Ojciec nigdy nikogo niesprawiedliwie nie skrzywdził i nie skrzywdzi.
„Czy chcesz rzeczywiście podważyć moją sprawiedliwość, pomówić mnie o krzywdę, aby okazać, że masz słuszność?” (Hioba 40:8).
Bóg ma pełną kontrolę nad wszystkim, co się dzieje.
Sfera rządów szatana ma ograniczone wpływy i nie może się on posunąć dalej, niż zezwoli mu Bóg. Dlatego rządy szatana maja moc tylko w strefie „świata ciemności”:
„Gdyż bój toczymy nie z krwią i z ciałem, lecz z nadziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, z władcami tego świata ciemności, ze złymi duchami w okręgach niebieskich” (Ef.6:12) i dotyczą tych, którzy dobrowolnie poddają się pod jego rządy.
Ci, którzy należą do Boga, są pod wpływem Jego mocy:
„Wy wszyscy bowiem synami światłości jesteście i synami dnia. Nie należymy do nocy ani do ciemności” (1 Tes.5:5, por. Kol.1:12-14).
Dlaczego dzisiaj Bóg nie wykonuje wyroków?
Dzieje ST są dla nas lekcją, ukazują, co się stanie z bezbożnymi w momencie powrotu naszego Pana.
Uczą nas również, czego unikać…
Zbawiciel przyszedł, aby zbawić ludzi, a nie zatracić.
Jeżeli ludzie z własnej woli tego nie zechcą, nikt nie będzie ich zmuszał i uszczęśliwiał na siłę, a słowo, które Pan Jehoszua głosił będzie ich oskarżało w dniu ostatecznym.
Nie ma już przyzwolenia na zabijanie, gdyż wszyscy otrzymają zapłatę w dniu Jego drugiego przyjścia.
Jeden jest też sędzia (Jak 4:12, 5:9, 2 Tym 4:8), który zna serca, On odda każdemu według jego uczynków.
Jesteśmy powołani do miłości, a nie pomsty, która nie do nas należy.
Nie możemy wykonywać wyroków, nie wiedząc, co się kryje we wnętrzu człowieka.
Mając Biblię – albo jej zawierzymy, albo będziemy próbowali ją dostosować do swojego prawa i swojej sprawiedliwości.
W tym momencie nasuwa się ważne pytanie.
Jak pogodzić przykazanie „Nie zabijaj”, które otrzymali Izraelici na górze Synaj, zanim wkroczyli do ziemi Kanaan, z wytępieniem przez nich jej mieszkańców na rozkaz Boga?
W oryginale hebrajskim w tym miejscu znajdziemy określenie: „Nie morduj” [לֹא תִרְצָח] („Lo tirsach”, „Lo tirtzach”) – a to duża różnica.
„Lo tirsach” oznacza, bowiem „nie morduj”, natomiast odpowiednikiem „nie zabijaj” jest w języku hebrajskim „Lo taharog”.
Różnica pomiędzy tymi dwoma terminami jest istotna, bowiem pod pojęciem morderstwa kryje się bezprawne, nieuzasadnione okolicznościami pozbawienie kogoś życia. Jest to akt dokonany z premedytacją, wymierzony w niewinną osobę.
Zabicie kogoś może natomiast wynikać z niezamierzonego, akcydentalnego działania.
Może również wynikać z uzasadnionych różnymi okolicznościami powodów (np. samoobrony lub wykonaniem słusznie wydanego przez wyższy autorytet wyroku).
Starożytni Izraelici doskonale znali tę różnicę od bardzo dawna, o czym świadczy pewne zdarzenie z życia Abrahama (1 Mojż.14:14-16), ich praojca.
Dlatego też, nie czuli żadnej konsternacji, kiedy mieli wykonać wyrok Boga na mieszkańcach Kanaanu… i nie tylko.
Jeszcze jedno - współcześnie widzi się w prawach starotestamentowych takich, jak „oko za oko, ząb za ząb” (3 Mojż.24:20), tylko przejaw barbarzyństwa.
Tymczasem biblijne prawa chroniły przed takimi ekscesami, jakich dopuszczali się Kananejczycy, a później Asyryjczycy, gdyż zabraniały czynić większą szkodę od doznanej.
Gdyby nie to prawo, to mogłoby wkraść się rozpasanie, będące normą u innych narodów. To ich chroniło.
Warto wiedzieć, że zanim wprowadzono to prawo, w wielu ludzkich społeczeństwach praktykowano „wendettę” i za jedno wybite komuś oko, wybijano oczy całej rodzinie przeciwnika, a za jednego zabitego, przez całe pokolenia polowano i zabijano kolejne osoby z wrogiej rodziny. I to w taką właśnie sytuację wkracza Bóg, zezwalając na wymierzenie sprawiedliwości, ale tylko w określonych granicach.
A w ogóle to od początku Bóg wzywał Izraelitów do okazywania przebaczenia wrogom:
„Nie będziesz się mścił i nie będziesz chował urazy do synów twego ludu, lecz będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. Jam jest Pan!” (3 Mojżesza 19:18).
Uwarunkowania społeczno-kulturowe w starotestamentowych czasach były inne od obecnych, dlatego porównywanie takich praw, jak „oko za oko” ze współczesnym prawodawstwem jest anachronizmem. Trzeba je porównywać z prawami im współczesnymi, a wtedy dopiero okaże się, że miały one na uwadze ochronę człowieka w stopniu znacznie wyższym niż podejrzewamy.
To, co wyczyniały wówczas różne narody, to się w głowie teraz nie mieści, dlatego te przykazania były niezwykłym przejawem mądrości, większym niż jesteśmy to sobie wyobrazić, żyjąc współcześnie…
Bóg patrzy na wszystko z wiecznej perspektywy.
My patrzymy z ludzkiej perspektywy.
Dlaczego Bóg stworzył człowieka na ziemi wiedząc, że Adam i Ewa zgrzeszą i w ten sposób cierpienie, zło i śmierć wejdą na świat?
Dlaczego Bóg nie chciał stworzyć nas w niebie, gdzie bylibyśmy doskonali i gdzie nie ma nie cierpienia?
Najlepsza odpowiedź na to pytanie, to, że Bóg nie chciał rodu robotów, które nie miałyby wolnej woli.
Bóg musiał zgodzić się na ewentualne istnienie zła, gdyż chciał, abyśmy samodzielnie wybrali, czy chcemy służyć Bogu, czy nie. Dlatego czytamy:
„Pomyślałem więc sobie: Bóg będzie sądził zarówno sprawiedliwego, jak i bezbożnego; bo każda sprawa i każde działanie ma swój czas. (18) I pomyślałem sobie: Ze względu na synów ludzkich Bóg tak to urządził, aby ich doświadczyć i aby im pokazać, że nie są czymś innym niż zwierzęta.” (Koheleta 3:17-18).
Stwórca, Bóg Najwyższy – pragnie posłuszeństwa dobrowolnego, opartego na umiłowaniu sprawiedliwości.
Podejmując decyzję o stworzeniu człowieka obdarzonego wolną wolą, wiedział naprzód, że ten nie dotrzyma Mu wierności i ściągnie na siebie wiele zła.
„Pan wszystko uczynił dla swoich celów, nawet bezbożnego na dzień sądu” (Prz.16:4).
Podjął jednak tę decyzję, gdyż była to jedyna droga na końcu, której czekać Go miały zastępy pełnych miłości, posłusznych istot, które przez swe przejścia i doświadczenia, miały przed całym Wszechświatem dowieść Bożej sprawiedliwości, miłości i świętości.
„O człowiecze! Kimże ty jesteś, że wdajesz się w spór z Bogiem? Czy powie twór do twórcy: Czemuś mnie takim uczynił? (21) Albo czy garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły ulepić jedno naczynie kosztowne, a drugie pospolite? (22) A cóż, jeśli Bóg, chcąc okazać gniew i objawić moc swoją, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia gniewu przeznaczone na zagładę, (23) a uczynił tak, aby objawić bogactwo chwały swojej nad naczyniami zmiłowania, które uprzednio przygotował ku chwale, (24) takimi naczyniami jesteśmy i my, których powołał, nie tylko z Żydów, ale i z pogan,” (Rz.9:20-24).
Bóg zanim świat stworzył, wiedział jak sprawy się potoczą i w swojej nieprzeniknionej mądrości postanowił, że tak będzie NAJLEPIEJ dla Jego stworzeń-dzieci, w stosunku do wiecznej perspektywy.
„Wiele cudów uczyniłeś, Panie, Boże mój, A w zamysłach twoich wobec nas nikt ci nie dorówna. Gdybym je chciał oznajmić i ogłosić, Są liczniejsze, niż zdołałbym opowiedzieć.” (Ps.40:6).
A przy tym nie krzywdził nikogo, gdyż ci, którzy będą zbawieni, już teraz znajdują się pod Jego opieką (por. Jana 10:28), a kiedyś otrzymają sowitą zapłatę w Królestwie, zaś ktokolwiek zginie, sam będzie winien swojej śmierci, gdyż wyparł się Boga i Jego Syna - odwrócił od oferowanego mu zbawienia (por. Mat.10:33; Mar.16:15-16).
Gdybyśmy nigdy nie cierpieli i nie doświadczyli zła, czy zrozumielibyśmy naprawdę, jak wspaniałe jest niebo, czy byśmy docenili nasze życie?
Nasza prawdziwa ojczyzna, do której zmierzali patriarchowie wiary:
„Bo ci, którzy tak mówią, okazują, że ojczyzny szukają. (15) I gdyby mieli na myśli tę, z której wyszli, byliby mieli sposobność, aby do niej powrócić; (16) lecz oni zdążają do lepszej, to jest do niebieskiej.” (Heb.11:14-16).
„Jestem gościem na ziemi, Nie ukrywaj przede mną przykazań swoich!” (Ps.119:19).
„Lecz Bóg wyzwoli duszę moją z krainy umarłych, Ponieważ weźmie mnie do siebie. Sela” (Ps.49:16).
Do której zmierzali apostołowie i pierwsi chrześcijanie:
„Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa,” (Filipian 3:20).
Nadzieję tę potwierdził nam osobiście sam Syn:
„W domu Ojca mego wiele jest mieszkań; gdyby było inaczej, byłbym wam powiedział. Idę przygotować wam miejsce. (3) A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli.” (Jana 14:1-3).
I nadzieję tę poświadcza mi osobiście także mój duch (wewnętrzne przekonanie), podobnie jak wielu wam…
Pierwszy ziemski człowiek - Adam był tylko jednym z wielu „cieni”, „typów” zapowiadających Chrystusa, podobnie jak święta, ceremonie i wiele, wiele innych w całym Piśmie.
„lecz śmierć panowała od Adama aż do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie popełnili takiego przestępstwa jak Adam, będący obrazem tego, który miał przyjść.” (Rz.5:14).
To Syn Boży jest główną postacią, która rysuje się nam coraz wyraźniej z każdą kolejną stronnicą tej świętej Księgi.
To na Jego podobieństwo będziemy przemienieni, a nie na podobieństwo ziemskiego Adama…
Jak już pisałem, to jest nasza próba, nasz test (Koh. 3:17-18), na tym ziemskim podołku, który nie jest celem naszego wiecznego mieszkania, Bóg przygotował nam coś o wiele wspanialszego, „Królestwo Niebieskie”, przygotowane zresztą dla nas już zanim świat powstał:
„Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, odziedziczcie Królestwo, przygotowane dla was od założenia świata” (Mat.25:34).
Paweł Krause |
|
Komentarze |
|---|
dnia grudnia 27 2010 22:15:56
Pozdrawiam
Jan w Apokalipsie opisuje ze " nasze " krölestwo bedzie na ziemi ponownie, obecnie tu zyjemy i wröcimy tu?
1 Potemem widział niebo nowe i ziemię nową; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęła, a morza już więcej nie było. 2 A ja Jan widziałem ono święte miasto, Jeruzalem nowe, zstępujące z nieba od Boga zgotowane, jako oblubienicę ubraną mężowi swemu. 3 I słyszałem głos wielki z nieba mówiący: Oto przybytek Boży z ludźmi, i będzie mieszkał z nimi; a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi, będąc Bogiem ich. 4 I otrze Bóg wszelką łzę z oczów ich; a śmierci więcej nie będzie, ani smutku, ani krzyku, ani boleści nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy pominęły.
Gdzie w koncu bedziemy tu na ziemi czy w niebie ?
Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa,r1; (Filipian 3:20).
Jezus jest juz w niebie , skäd ma przyjsc ponownie Jezus |
dnia grudnia 28 2010 20:29:55
Witaj drogi Martinie.
''Ale teraźniejsze niebo i ziemia mocą tego samego Słowa zachowane są dla ognia i utrzymane na dzień sądu i zagłady bezbożnych ludzi'' (2 Piotra 3:7).
''Nowe Niebo i Nowa Ziemia'', jest symbolem czegoś zupełnie nowego, gdyż nie nawiązuje do literalnej ziemi i nieba, a do całości stworzenia, odwołując się do tekstu z pierwszych słów Biblii:
''(1) Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię'', jako początku stwarzania, gdyż dopiero później Bóg uczynił nasze literalne niebo:
''oddzielił wody pod sklepieniem od wód nad sklepieniem; i tak się stało. (8) I nazwał Bóg sklepienie niebem''
i naszą literalną ziemię:
''niech się ukaże suchy ląd! I tak się stało. (10) Wtedy nazwał Bóg suchy ląd ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem.''
Zwróć również uwagę na słowo ''morze'', dlatego jak czytamy w księdze Objawienia ''I widziałem nowe niebo i nową ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma'' nasz obecny świat nie powróci.
Dlatego np. Psalm 37:9-34 i inne, które mówią, że sprawiedliwy posiądzie ziemię, np. Mat. 5:5 odnoszą się do symbolu ''nowej ziemi'', jako nowego stworzenia wszystkiego!
Do raju, gdzie czekają na zbawionych rzeczy, o których nam się nie śniło. Raj to nie Eden, to coś daleko wspanialszego, to miejsce ukryte pod symbolami, wyrażeniami, takimi jak:
''Dom Ojca'', ''Trzecie Niebo'', ''Nowe Niebo i Nowa Ziemia''.
Psalmista to rozumiał, bohaterzy ST również to rozumieli:
''Wszyscy oni poumierali w wierze, nie otrzymawszy tego, co głosiły obietnice, lecz ujrzeli i powitali je z dala; wyznali też, że są gośćmi i pielgrzymami na ziemi. (14) Bo ci, którzy tak mówią, okazują, że ojczyzny szukają. (15) I gdyby mieli na myśli tę, z której wyszli, byliby mieli sposobność, aby do niej powrócić; (16) lecz oni zdążają do lepszej, to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się być nazywany ich Bogiem, gdyż przygotował dla nich miasto.'' (Heb.11:10-16).
''Królestwo Niebieskie'', przygotowane dla nas już od samego początku:
''Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, odziedziczcie Królestwo, przygotowane dla was od założenia świata'' (Mat.25:34).
Słusznie zauważyłeś, że nasz Pan jest już w niebie i wróci ponownie, aby każedemu oddać to na co zasługuje, a dzieci Boże zabrać tam gdzie jest teraz:
''Niechaj się nie trwoży serce wasze; wierzcie w Boga i we mnie wierzcie! (2) W domu Ojca mego wiele jest mieszkań; gdyby było inaczej, byłbym wam powiedział. Idę przygotować wam miejsce. (3) A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli'' (Jana 14:1-3).
Jak łatwo zauważyć, nie znajdzie się tam na przykład nikt kto wierzy w trójcę.
''Jeśli kto chce mi służyć, niech idzie za mną, a gdzie Ja jestem, tam i sługa mój będzie'' (Jana 12:26).
Polecam również artykuł:
http://jehoszua.dbv.pl/readarticle.php?article_id=5
Ufam, że z czasem będzie to dla ciebie oczywiste drogi Martinie, zresztą wszędzie będzie dobrze przy Panu i przy Bogu.
Pozdrawiam serdecznie,
Paweł |
dnia wrzenia 28 2011 13:30:44
O ile wiem to zarówno Żydzi Mesjańscy, Adwentyści i ŚJ umieszczają tzw. Królestwo na ziemi na 1000 lat. Miałoby to być takie jakby wstępne Królestwo gdzie Jeshua byłby Królem a inni z narodów przybywaliby by oddać pokłon Synowi Bożemu, byliby jeszcze przez Niego i in. wybranych nauczani Drogi Pańskiej i dopiero po 1000-cu lat byłoby ostateczne zniszczenie Szatana i bezbożnych. W Królestwie tym uleczone byłyby choroby, wiek byłby ludzi byłby zdecydowanie dłuższy sadziliby, budowali domy, mieszkali bezpiecznie. Nie pamiętam w tej chwili wersetów z Pisma potwierdzających tą naukę ale mogę odszukac. |
dnia wrzenia 28 2011 13:47:44
Witaj Jolu, są to tylko mrzonki i baśnie cielesnych ludzi, którzy patrzą i szukają tego co ziemskie (Kolosan 3:1-4, Filipian 3:19-20).
Dlaczego?
Zachęcam Ciebie do przeczytania artykułu:
''Wizje Izajasza''
Komentarza do:
''20 rozdziału Księgi Objawienia''
Oraz artykułu:
''Królestwo Boże''.
Paweł |
|
|
Dodaj komentarz |
|---|
| Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
Logowanie |
|---|
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
